de Europese Unie en de Euro

Wij geloven in Europa, in hechte Europese samenwerking, Europese solidariteit en zélfs (met mate) in Europese eenwording, maar  niét meer in de  E.U., niet zoals die er nú uitziet.

Hoewel de Democratische Partij een groot voorstander van verdere Europese samenwerking is, hebben wij  nog maar bar weinig vertrouwen in de Europese Unie zelf.

De realiteit is  dat  ons lidmaatschap van de EU zowel grote voor- als nadelen heeft.

Wat echter niet te ontkennen valt, is dat dit als een politiek experiment begonnen is dat ons van boven is opgelegd, in plaats van dat wij hier zelf voor hebben mogen kiezen. Omdat de DP heilig in de werking van democratische besluitsvorming gelooft, willen wij daarom een  nationaal referendum organiseren, om het Nederlandse volk de kans te geven om eens en voor altijd  op democratische wijze de keuze te maken wat wij nu eigenlijk van de EU willen; en of ons land nu wél of niét lid van de EU moet zijn.

In het kort willen wij dat de Nederlandse kiezer tussen twee keuzes zal kunnen kiezen:

Om in de EU te blijven, of om  uit de EU en de Euro te stappen (en als gevolg daarvan de gulden opnieuw in te  voeren).

Hierbij gaat het voor ons bij  DP voornamelijk om de  democratische keuze en het feit dat wij eindelijk eens de kans krijgen om te kiezen zonder dat wij noodzakelijk aan de ene of de andere optie de voorkeur willen geven. Hoewel onze partij pro-Europa is, geloven wij ook dat dit een persoonlijke keuze moet zijn die mensen op individuele basis en op basis van correcte informatie en een vrij debat moeten maken.

Zoals gezegd heeft de EU  zowel voor- als nadelen.

Om alles even voor u op een rijtje te zetten, eerst de belangrijkste voordelen, dan de belangrijkste nadelen:

De voordelen:

• Het bestaan van de eenheidsmunt is weldegelijk praktisch! Voor zowel burgers die over de grens willen reizen als bedrijven die in de rest van  Europa zaken willen doen. Het feit dat je in bijna héél Europa met dezelfde munteenheid zonder wisselkosten kunt betalen, betekent  dat het voor Nederlandse bedrijven en ZZP'ers makkelijker is om zaken over de grens te doen (bijvoorbeeld in België of Duitsland, of zelfs nog verder), en dat het  gemakkelijker is om de gehele Europese markt in één keer te bereiken, in plaats van elk individueel landje apart.
• Tegelijk betekent dit ook dat burgers toegang hebben tot producten die in praktisch heel Europa worden aangeboden in dezelfde munteenheid, wat betekent dat je precies weet hoe geld je iets gaat kosten als je het bijvoorbeeld in Portugal koopt, zonder dat je eerst in je hoofd van guldens naar centavo's hoeft om te te rekenen.
• Hoewel Europese instanties en vedragen zoals Schengen en het Europees hof voor de rechten van de mens in principe onafhankelijk van de EU bestaan, maken deze echter wel  een niet-onderhandelbaar deel van het Europese "basispakket" uit, dat aangenomen móét worden als een nieuw land lid van de EU wilt worden (met een paar steeds geringer wordende uitzonderingen). Dit zorgt ervoor dat de Europese vrijheden en idealen effectief naar de rest van de wereld worden geëxporteerd en voornamelijk naar landen in het voormalig Oostblok die historisch weinig vrijheid hebben gekend, zoals het voormalig Joegoslavië en de Oekraïne. Zodoende werkt  de EU als een positieve factor om de  onwikkeling van mensenrechten binnen en buiten Europa aan te wakkeren; wat ook de reden is waarom je pro-democratiedemonstranten (zoals in Oekraïne) geregeld met de Europese vlag ziet zwaaien.
• In een wereld die gedomineerd wordt door grote machten zoals de VS, Rusland en China, hebben individuele Europese landen steeds minder in de melk te brokkelen. Het conflict in de Oekraïne, de voortdurende vluchtelingencrisis, de eindeloze CIA-spionageschandalen, het onvermogen van de Nederlandse regering om op te treden na het neerschieten van NH17, de Chinese politieagenten in Rome en Belgrado, de afhankelijkheid van individuele Europese staten op de militaire macht van de bananenrepubliek Amerika en nog veel meer crises en incidenten tonen duidelijk aan hoe onze Europese verdeeldheid voor ons allemaal nadelig is, omdat de andere spelers op de wereld (voornamelijk de VS, Rusland en China) hier handig gebruik van maken om hun eigen agenda's voor wereldheerschappij te bevorderen. Deze "buitenlandse" bedreigingen leiden tot de conclusie dat pan-Europese politieke, economische & militaire coördinatie duidelijk nodig is. Zodoende is het logisch om de politieke structuur te gebruiken die al bestaat, maar om te doen wat nodig is om deze écht democratisch te maken. - Zo kun je je afvragen wat er in Oekraïne gebeurd zou zijn als heel Europa met één stem zou hebben gesproken, in plaats van ieder voor zich, of hoe Italië het hoofd zou hebben geboden aan de eerste coronabesmettingen, als de rest van Europa solidair zou zijn geweest en bij zou zijn gesprongen, in plaats van ieder voor zich te hebben gekozen. Wat dat betreft is verdere Europese integratie wenselijk, aangezien dit duidelijk de huidige Europese realiteit nog lang is.
• Het is waar  dat er sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa geen oorlogen meer zijn uitgevochten tussen landen die op dat moment lid van de EU zijn. De enige 3 oorlogen in Europa waren Joegoslavië, de Russische invasie van Georgië en de strijd in Oekraïne. In de 20^e   eeuw lijkt de  eeuwenoude vetes tussen Frankrijk, Duitsland, Engeland, Polen, Zweden enzovoort .... eindelijk grotendeels ter zijde te zijn gelegd en lijkt het tijdperk van pan-Europese oorlogsvoering eindelijk voorbij te zijn. Deze prestatie kan grotendeels op het conto van de EU en zijn voorgangers worden geschreven, aangezien een geïntegreerde Europese economie het ogenschijnlijk te onvoordelig maakt om tegen je belangrijkste handelspartners ten strijde te trekken. Gekoppeld aan het vrije vervoer van personen, dat ervoor heeft gezorgd  dat Europeanen nu weten wie hun naaste buren zijn, heeft dat ervoor gezorgd dat het gros van de Europese burgers zich meer Europees dan ooit tevoren voelen. En inderdaad was dat ook het doel dat men voor ogen had toen men na de oorlog de Europese Gemeenschappen heeft opgericht: Om oorlog tussen twee of meerdere Europese naties praktisch (want economisch) onmogelijk te maken. Zo heeft Europese samenwerking sinds het einde van de Tweede  Wereldoorlog voor min-of-meer permanente vrede in Europa gezorgd.
• Hoe verschillend de lidstaten van de EU  ook mogen zijn, ze zijn allemaal op min-of-meer dezelfde culturele achtergrond, gedeelde geschiedenis en  filosofische  principes gebaseerd.  De landen van Europa delen een gezamelijke geschiedenis en een gezamlijke "basiscultuur" die mischien niet altijd even vrolijk te noemen is, maar die ons als Europeanen wel duidelijk van de rest van de wereld onderscheidt. Wij hebben onze eigen ideeën, idealen en onze eigen Europese manier van leven, die vaak pas opvalt wanneer wij elkaar in het buitenland tegen het lijf lopen ... De EU heeft het haar taak gemaakt om de oorspronkelijk culturen van  het Euopese werelddeel te beschermen en in stand te houden, zowel tegen invloeden van buiten Europa, als tegen elkaar. Geen wonder dat het officiele motto van de EU "In verscheidenheid verenigd" is. De EU heeft zich erop toegelegd om de culturele diversiteit van Europa te beschermen, wat nodig is in een wereld  waarin onze talen en culturen vanaf elke kant belaagd lijken te worden.
• Het Europese project kent weldegelijk ook enige succesverhalen, waaronder Erasmus en Erasmus+, ESA (de Europese ruimtevaartorganisatie), het Europese Hof voor de Rechten van de Mens en de Euro zelf die ondertussen een van de sterkste munten ter wereld is en stevig met andere valuta als de dollar concurreert.
• Door de structuurfondsen worden grote delen van Europa die tot nu toe achter zijn gebleven (zoals gebieden in Italië, Bulgarije en Polen, maar ook grote delen van Frankrijk, België, Spanje en zelfs achtergebleven Nederlandse gebieden zoals de Eemsdelta) in stand gehouden en tegen het verval behoedt. Ook in Nederlandse steden zie je regelmatig dat projecten gerealiseerd (lees: "betaald") zijn "met behulp van de Europese Unie". Ook Nederland ontvangt geld en steun van de E.U.

De nadelen:

• Om te beginnen kost  de EU ons elk jaar weer handenvol geld:

• De jaarlijkse afdracht van Nederlands belastinggeld aan de EU bedraagt  gemiddeld 6 miljard euro per jaar. Dit geld wordt door de EU via structuurfondsen en landbouwsubsidies weer  onder de lidstaten verdeeld. Toch ziet Nederland slechts een fractie  van dit bedrag terug, omdat het meeste geld  gebruikt wordt om onderontwikkelde gebieden in de rest van Europa mee te op te bouwen. Deze afdracht wordt berekend op basis van het welvaartsniveau van  de individuele lidstaat. Dit alles bij elkaar betekent dat wij door de EU gestraft worden voor het feit dat  wij in een ontwikkeld land wonen en de ontwikkeling van onze economie over de jaren niet straal genegeerd hebben.

• Daarnaast heeft de EU over de afgelopen jaar al een aantal directe Europese belastingen in weten te voeren (zoals een belasting op financiële transacties) en is de EU van plan om nog meer directe belastingen op te leggen, bovenop de al aanwezige belastingen.  Dit betekent dat de EU  de belastingdruk nog verder wilt opvoeren en het leven nog duurder wilt maken. Zolang de EU zelf nog geen "echt land" op zich is, is de RP hier een fel tegenstander van!
• Ook faalt de EU al sinds jaren  om adequaat de uitgaven van al  dit belastinggeld te rechtvaardigen. Om het nog erger te maken, heeft de EU laten zien dat het grote moeite heeft om zijn ingaven en uitgaven nauwkeurig te berekenen. In het kort heeft de EU zijn boekhouding niet op orde, maar durft het wel te eisen dat Nederland in minder dan een maand tijd een rekening  van bijna 1 miljard euro betaalt!
• Ook verspilt de EU regelmatig grote hoeveelheden geld door het hele Europese Parlement elke maand nodeloos van Brussel naar Straatsburg en weer terug te laten verhuizen, omdat de EU nooit heeft kunnen kiezen welke  stad nu eigenlijk de hoofdstad van Europa moet zijn: Brussel of Straatsburg?
• Ook hebben verschillende Europese landen (zoals het VK, Zwitserland en de Scandinavische landen) ondertussen duidelijk  laten zien dat je de Euro niet nodig hebt om economisch gezond te zijn. Op bepaalde punten  lijkt de Euro juist het economisch herstel van Nederland danig in de weg te zitten. Dankzij de eenheidsmunt hebben  de lidstaten van de Eurozone immers een stuk minder zeggenschap over de eigen binnenlandse economie als voorheen, wat nog wordt verergerd door het bestaan van een Europese Centrale Bank die roekeloos economische regels oplegt die enkel en alleen besparen en snijden lijken in te houden, zonder  langdurige oplossingen voor zowel de structurele problemen van de individuele lidstaten als de EU in zijn geheel te proberen te vinden. Wat in Duitsland werkt, werkt immers niet noodzakelijk in de rest  van Europa.
• Ook heeft de Europese Unie gedurende de voortdurende problemen in de wereld - de Oekraïne, Ebola, Gaza/Israel, Syrië/Irak en de (boot)vluchtelingen - duidelijk laten zien dat het niet bij machte is om effectieve actie te ondernemen. Het is ondertussen duidelijk gebleken dat de EU, zoals die in zijn huidige vorm bestaat, volstrekt niet werkt. Voorbeelden hiervan zijn o.a. de zwakke reactie op de annexatie van de Krim,  het gebrek aan samenwerking m.b.t. de voortdurende Ebola-uitbraak in West-Afrika, de lauwe reactie op het bombarderen van basisscholen in Gaza door Israel,  de gebrekkige reactie op het conflict in het Midden-Oosten, de crisis rond de bootvluchtelingen in de Middellandse Zee en de vluchtelingen uit Syrië en de rest van de wereld, de Eurocrisis met Griekenland als triest middelpunt, enzovoort. Maar  een voorbeeld van de absurditeit van de EU is bijvoorbeeld ook de  invoering van een verbod op de verkoop van stofzuigers die té krachtig zijn, of het heffen van een directe Europese  belasting op financiële transacties, en het voornemen om nog meer Europese belastingen in te voeren, bovenop de al bestaande belastingen in Europa.
• Verder zijn de begrotingsregels die door de Europese Centrale Bank aan de lidstaten worden opgelegd direct verantwoordelijk voor het drukken van de economische groei en het zinloos doen voortduren van de economische crisis in Europa, doordat de de ECB blindelings de Duitse richtlijnen volgt, die snijden, inkrimpen en beperken inhouden. Daarom is de RP van mening dat Nederland zich niet aan de Europese begrotingsregels hoeft te houden als dit inhoudt dat wij op broodnodige onderwerpen zoals de zorg en defensie moeten bezuinigen. Nederland is al lang genoeg een trouw lid van de EU geweest om wat flexibiliteit te kunnen krijgen als dit nodig is. Met de RP aan het roer gaat Nederland NIET snoeien en bezuinigen alleen omdat Brussel dat zo nodig wil. Verder willen wij ook dat de Europese begrotingsregels grondig herzien worden, aangezien regels zoals het 3 procent maximum begrotingstekort ervoor zorgt dat negatieve economische trends juist versterkt worden in plaats van vermeden. De huidige Europese economische wetgeving en beleidsvorming moet nodig op de schop, aangezien het niet bijster goed doordacht valt te noemen.
• Verder is ook het totale gebrek aan democratische besluitvorming in de EU ons een doorn in het oog. Zo heeft het enige gekozen orgaan van de Europese Unie (het Europees Parlement) weinig werkelijke macht of invloed, maar lijkt het voornamelijk te bestaan om de al gemaakte besluiten van de Europese Commissie goed te keuren. Ook worden  de verschillende leden en zelfs de voorzitter van het dagelijks bestuur van de EU (de Europese Commissie)  niet gekozen maar aangesteld. De Europese Commissie is het dagelijks bestuur van de E.U., het middelpunt van de macht in Europa, toch is geen enkel lid van dit bestuursorgaan op die positie verkozen!T
• Ook lijkt de EC voornamelijk naar de grotere lidstaten van de EU te luisteren: Duitsland, Frankrijk en het VK, in die volgorde, en de kleinere lidstaten  te negeren. De realiteit hiervan wordt  geïllustreerd door de "minitops" die deze landen vaak hebben, waar zij onderling Europees beleid uitzetten zonder de andere  lidstaten hierbij te betrekken.
• Laten wij ook niet over het hoofd zien dat het een publiek geheim in Brussel is dat het Europese Parlement  een broeinest van lobbyisten  is over wier activiteiten verder geen enkele openheid over bestaat. Het zou goed zijn om te weten wie precies hun opdrachtgevers zijn en welke Europese beleidsmakers zij precies proberen te beïnvloeden. Deze  minachting voor de normale regels van goed fatsoen en  eerlijkheid komt ook tot uiting in het feit dat EU-medewerkers in elk land waar zij opereren vrijgesteld zijn van het betalen van inkomstenbelasting! In sterk contrast met de rest van de  bevolking, hoeven EU-medewerkers geen cent van hun toch al bovengemiddelde inkomen aan de belasting af te dragen.  Het is niet overdreven om dit "niet eerlijk" te noemen, en laat zien dat het uiteindelijke doel van de huidige EU niet het welzijn van de algemene Europese bevolking is, maar  de zelfverrijking van een nieuwe Europese elite.
• Verder is de EU een organisatorische chaos! Na het aanschouwen van een sessie van het Europees Parlement dient de onvermijdelijke vraag zich aan: Hoe denk je een geïntegreerde politieke unie te smeden die  niet minder dan 24 officiële talen heeft? In de praktijk lijkt het Engels de positie als onnoficiële voertaal van de  EU te hebben veroverd, met afstand  gevolgd door Frans en Duits. Maar niemand in de Europese bureaucratie lijkt bereid te zijn om dit heikel punt aan te snijden, en om deze moeilijke beslissing daadwerkelijk ook te  nemen: Wat  is  de voertaal van Europa? Hoewel dit een vraag is die aan het hart van de Europese integratie ligt, en die uiteindelijk beantwoord zal moeten worden. 
• Ook is Nederland al sinds het prilste begin van de EU een belangrijke peiler waarop de Europese eenheid steunt. Onze economie is een van de grootste en gezondste van Europa en elk jaar betalen wij miljarden euro’s om de overige landen ondersteuning te geven. Toch lijkt de heersende mening in Europa lijkt te zijn dat Nederland een onbelangrijk klein flutlandje is dat voor spek en bonen meedoet, en dat een bron van gemakkelijke inkomsten is. Laten we niet vergeten hoe ons land werd geschoffeerd toen ons land een rekening van net onder 1 miljard euro werd gepresenteerd, met de harde eis om deze binnen de maand te betalen ...  Nederland verdient het niet om op zo'n onderhandse manier voor het blok te worden gezet!
• Verder heeft de Europese gemeenschappelijke markt en het gebrek aan binnengrenzen als gevolg van het  Schengenvedrag  het voor  criminelen en terroristen gemakkelijker gemaakt om zowel zichzelf als hun wapens van het ene land naar het andere te verplaatsen zonder te worden ontdekt.
• Wij stellen ook onze vraagtekens bij de EU, omdat de Europese Unie namelijk  een  officieel einddoel heeft dat vrijwel nooit hardop wordt uitgesproken,  maar dat zowel  het fundament als het ideologisch basisprincipe van het Europese project vormt, en  waar de hele Europese eenwording zich langzaam maar zeker naartoe werkt. Als men het namelijk over Europese eenwording heeft, dan  is de logische consequentie hiervan namelijk het  uiteindelijke einde  van  de soevereiniteit van de verschillende lidstaten en  de  oprichting van één enkele Europese superstaat, oftewel: Dat de EU daadwerkelijk één wordt.   In Brussel wordt dit principe geformuleerd als "Ever Greater Union", oftewel: "Immer Hechtere Unie". De RP vindt dat dat dit een keuze is die aan het Europese volk zelf gelaten moet worden. Zodoende willen wij een landelijk referendum om Nederland de kans te geven om zelf de keuze voor of tegen verdere Europese integratie te kunnen maken.
• Een belangrijk argument tegen het uittreden van Nederland uit de E.U. is het idee dat wij zo toegang tot de gemeenschappelijke markt zouden verliezen en bijvoorbeeld voor dichte grenzen zouden komen te staan, en op deze manier inkomsten zouden verliezen. Dit hoeft echter niet waar te zijn. Ongeacht ons lidmaatschap van de E.U. zijn wij immers ook nog lid van de Benelux - een douaneunie en economisch samenwerkingsverband dat ouder dan de E.U. is en waar de Europese Gemeenschap in eerste instantie op gebaseerd was - en kunnen zo via dit verdrag dat ons met België en Luxemburg verbindt toegang tot de rest van Europa houden - als wij dit willen, zonder de politieke eenheid en "immer hechtere unie" waar de E.U. naar streeft. Dit valt te vergelijken met de situatie waar Noorwegen zich in bevindt: Geen lid van de E.U., maar door zijn lidmaatschap van zowel de Noordse Unie als de EFTA (de Europese Vrijhandelsassociatie) heeft het toch toegang tot het Europees Economisch Gebied. Daarom stellen wij ook voor om (in het geval van een keuze door de Nederlandse kiezer voor onafhankelijkheid van de E.U.) een aanvraag te doen om lid te worden van de EFTA (net zoals Zwitserland, Noorwegen en Liechtenstein), aangezien dit ons toegang tot Europa verschaft, maar ons toch de politieke controle over ons eigen land laat.
• Ten laatste kan beargumenteerd worden dat de relatieve vrede van de afgelopen halve eeuw het resultaat is van het feit dat de verschillende Europese staten voor het eerst in hun geschiedenis duidelijk gedefinieerd zijn, en dat dit niet het resultaat van het bestaan van de E.U. is. In het kort breken er geen oorlogen meer uit omdat onze grenzen eindelijk vastliggen en stabiel zijn.  Wat dat betreft kan de de rol van de E.U. als vredestichter in Europa in twijfel worden getrokken.

Hoe dan ook heeft de EU afgelopen tijd spectaculair in haar taken gefaald, en hoewel de wij weldegelijk het nut van verdere Europese samenwerking inzien, kan de RP echter geen voorstander zijn van een Europese Unie die ondemocratisch, bureaucratisch en zwak is gebleken. Daarom vinden wij ook dat  de EU niet in zijn huidige vorm behouden kan worden. Je kan je echter afvragen of de EU ooit  de broodnodige hervormingen zal krijgen die het nodig heeft.

Daarom wil de RP Nederland de kans geven om te kiezen tussen verdere Europese integratie, of om Nederland uit de EU en de Euro te loodsen en de Nederlandse gulden opnieuw in te voeren!

Als Nederland zou besluiten om uit de EU en de Euro te stappen, dan wil de RP dat dit ook zo snel mogelijk gebeurt, zonder verdere poespas. En als Nederland zou besluiten om in de EU te blijven, dan wil de ReformPartij dat de EU democratischer, doorzichtiger en beter georganiseerd wordt dan het nu is. Wat de uitkomst ook wordt, uiteindelijk moet het de keuze van de burger zijn, niet van de politici!

Zie ook ons burgerinitiatief hierover