Turkije

Tijdens de couppoging in Turkije was het niet geheel duidelijk wie de boosdoeners waren en wie voor de goede zaak vochten. Het beste waar wij op konden hopen, was dat Erdogan zich aan de goede kant van het conflict zou bevinden. Ondertussen heeft de Turkse president zich echter als ware schurk ontpopt. Door heimelijk een Turkse minister ons land in te smokkelen om hier propaganda te komen voeren voor een referendum dat hem nog meer macht moet geven, en door vervolgens Nederland "een Nazi-overblijfsel" te noemen, maar ook door iedereen te proberen op te laten sluiten die kritiek op hem heeft of de spot met hem drijft (inclusief een Duitste komiek) , laat hij zien dat hij in werkelijkheid weinig meer is dan een slap aftreksel van Vladimir Poetin - een zielig klein mannetje dat geen kritiek kan verduren en dat krampachtig alle macht naar zich toe probeert te trekken, ongeacht de prijs die zijn eigen land daarvoor uiteindelijk zal moeten betalen.

Wij hebben Erdogan het voordeel van de twijfel gegeven, zowel tijdens de couppoging als nog lang daarna, maar hij is nu te ver gegaan in zijn ondiplomatieke uitlatingen over zowel ons land als de rest van Europa, en als het aan ons ligt zal Turkije  de prijs  daarvoor betalen.

Wij kunnen alvast beginnen door Erdogan   (en zijn hele kabinet) tot ongewenste vreemdeling te verklaren, gevolgd door een officiële verklaring van de Nederlandse overheid dat Turkije nooit tot de E.U. toe zal treden, en dat wij zo nodig onze veto zullen gebruiken om dit te verhinderen.

Turkije en de E.U.

De RP is fel gekant tegen de mogelijke uitbreiding van de E.U. met Turkije; niet zozeer omdat Turkije een moslimland is, want met dat criterium zou een volledig in Europa liggend land als Bosnië immers ook automatisch uitgesloten zijn, maar meer omdat ongeveer 90 procent van het grondgebied van de Turkse republiek in Azië ligt. Turkije is grotendeels een Aziatisch land.

Dit zou betekenen dat in het geval dat Turkije toe zou treden (wat op dit moment het doel van de Europese elite lijkt te zijn), dan zou als logisch gevolg hiervan een land als Rusland in theorie ook tot de E.U. toe moeten kunnen treden. Het praktische resultaat hiervan zou een Europese Unie zijn waarvan het grootste deel van het grondgebied buiten Europa komt te liggen.

Ook zijn wij fel gekant tegen toetreding van Turkije tot de E.U. vanwege de erbarmelijke mensen- en burgerrechtensituatie in dat land, en ook het feit dat de Turkse president tot nu toe alles heeft gedaan om Europa in het algemeen en Nederland in het bijzonder voor het hoofd te stoten. Wij hebben absoluut geen vertrouwen in de negatieve houding van de Turkse president, net zoals wij geen vertrouwen  meer in de Turkse staat  zelf meer hebben door de onderhandse manier waarop zij Europa hebben gechanteerd met de Syrische vluchtelingen binnen de Turkse grenzen. Het moderne heeft laten zien dat het niet te vertrouwen is, en daarom zijn wij fel gekant tegen verdere samenwerking met dat land.

De RP is echter wel voorstander van een voortdurende (maar voorzichtige) samenwerking  tussen Europa en Turkije, zolang Turkije maar werk van z'n mensenrechtensituatie maakt, maar is desondanks ook fel tegen het idee om Turkije tot het Schengengebied toe te laten treden, aangezien ondertussen  duidelijk is gebleken dat het land een belangrijk doorstroomgebied voor terroristen en criminelen in en uit het Midden-Oosten vormt (aangezien veruit de meeste Syriëgangers via Turkije het Midden-Oosten bereikten en weer terugkeerden), en onder deze omstandigheden is het belangrijk om grenscontroles tussen Turkije en de EU niet alleen in stand te houden, maar om ze  zo veel mogelijk op te voeren.

De realiteit is dat Turkije heeft laten zien dat zij niet  bereid zijn om eerlijk te spelen, en dat betekent dat wij op onze tellen moeten passen en hard moeten zijn wanneer wij contact hebben met de leiders van dat land.